صبح امید

حضرت علی (ع) می‌فرماید:

به راستی انسان متعهد و مؤمن واقعی، وقتی به نماز می‌ایستد، همانا جسم و لباس و هر چه كه دراطرافش قرار گرفته تسبیح می‌گویند؛

و در حقیقت با او به حمد و ثنای خدا مشغول می‌شوند...

گویند: یكی از بندگان راستین خدا (شاید میر فندرسكی) در حجره نیمه‌های شب به ذكر «لا اله الا الله»می‌پرداخت؛

آنقدر با حقیقت بود كه وقتی ذكر «لا اله» می‌گفت و نفی معبود می‌كرد، تاریكی و ظلمت فضای اطاقش را فرا می‌گرفت؛

و هنگامی كه «الا الله» می‌گفت و اثبات وجود «الله» و معبود واقعی می‌كرد، فضای اطاقش روشن و نورانی می‌گشت.